Steeds meer zorgmedewerkers kiezen ervoor om zich niet meer te binden aan een zorgorganisatie. Inmiddels bestaat circa 7% van de medewerkers in verpleeg-, verzorgingshuizen en thuiszorginstellingen (VVT-instellingen) uit zzp’ers (inclusief gedetacheerden). De verwachting is dat dit percentage, bij ongewijzigd beleid, de komende jaren snel verder zal stijgen. In periodes van ‘zieken en pieken’ is het van grote waarde dat er tijdelijk kan worden teruggevallen op een flexibele schil. Maar op dit moment komt het door personeelskrapte regelmatig voor dat 20% van de zorgverleners in een team een zzp’er is. Daarbij zijn de tarieven van de zzp’ers en detacheerders de afgelopen negen maanden gemiddeld tot 17% gestegen. Hier lijkt ook het einde nog niet in zicht. Dat is zorgwekkend en bovenal niet wenselijk.
Deze tariefstijgingen staan niet in verhouding tot de salarissen die vaste medewerkers geboden kunnen worden. Uit het meest recente SER-advies bleek al dat de salarissen van zorgmedewerkers gemiddeld 7% achterlopen op die van de publieke en marktsector. Daarbij hebben zorgmedewerkers te maken met een lopende CAO die nog maar zeer beperkt rekening houdt met de prijsstijgingen in hun dagelijkse leven. Het onlangs uitgebrachte Manifest voor de Zorg brengt een en ander eveneens heel helder in beeld. Ook vakbonden maken zich op dit punt terecht grote zorgen.
Bovendien staan deze tariefsverhogingen niet meer in verhouding tot de vergoedingen die van de financiers worden ontvangen. Er moet met andere woorden, geld bij. En doordat er meer geld gaat naar inhuur, blijft er minder geld over voor het investeren in de medewerkers die wel kiezen voor een vast dienstverband. Hiermee ontstaat een vicieuze cirkel en daarnaast heeft het een enorme impact op medewerkers in vaste dienst die gevoelsmatig werken voor een lager salaris en gedwongen zijn om de minst aantrekkelijke diensten in te vullen. Daarbij zijn zij ook nog verantwoordelijk voor alle regelzaken in hun teams en voeren zij de soms heel moeilijke en lastige gesprekken met cliënten en familieleden. Het gevolg is voorspelbaar: steeds meer van hen kiezen ook voor een flexibel dienstverband. Hierbij verliezen ze wel uit het oog dat een vast dienstverband juist veel voordelen biedt. Denk hierbij aan: pensioensregeling, doorbetaling bij ziekte, opleidingskansen, mogelijkheid tot zorgverlof en andere secundaire arbeidsvoorwaarden, variërend van een fietsplan of vergoeding sportabonnement tot pc-regeling.
De VVT-organisaties in Midden- en West-Brabant (zie hieronder de betreffende organisaties) luiden hierbij dan ook de noodklok. Zij willen samen, en het liefst ook met zzp’ers en gedetacheerden, gaan onderzoeken hoe een passende en betaalbare flexibele schil ingericht zou kunnen worden en roepen tegelijkertijd politiek Den Haag op om duidelijke kaders te formuleren rondom de inzet en tarieven voor zzp’ers. Dit vanuit een gezamenlijke verantwoordelijkheid om toegankelijke, betaalbare en kwalitatief goede zorg voor kwetsbare ouderen in Midden- en West-Brabant te kunnen blijven bieden én een signaal af te geven aan onze zeer gewaardeerde vaste medewerkers.
Naast Mijzo ondersteunen de volgende VVT-organisaties dit bericht:
De Wever | Chantal Beks | raad van bestuur
Thebe | Agnes Klaren | raad van bestuur
Avoord | Saskia van Opijnen | raad van bestuur
Zorggroep Elde Maasduinen | Jacqueline Joppe | raad van bestuur
Surplus | Anthonie Maranus | raad van bestuur
Mariaoord | Albert Vlemmix | raad van bestuur
St Franciscus | Pepijn van de Hoogenband | raad van bestuur a.i.
Zorgstichting ’t Heem | Wim Bruinenberg | raad van bestuur a.i.
Het Laar | Lonneke de Haan | raad van bestuur
De Leyhoeve Zorg | Gré Wiskerke-Hulshof | bestuurder
Kloek wonen met Zorg | Martin van de Graaf | directeur
St. Elisabeth Roosendaal | Marieke Bouwman | bestuurder
Het Hoge Veer | Menko Konings | bestuurder
De Wijngaerd | Peter Hartmans | waarnemend bestuurder
Maaswaarden | Liselotte van Bokhoven | bestuurder
Park Zuiderhout | Camiel Hoek | bestuurder
