Samen met z’n vrienden maakt Sjef allerlei dingen, op zijn eigen wijze
Sjef Kuijsters heeft COPD en van tijd tot tijd vlamt zijn longaandoening hevig op. Gelukkig kan hij rekenen op de fysiotherapeuten op locatie De Stroming in Waspik, waar Sjef woont. Zij ondersteunen hem, zodat hij snel weer zijn favoriete bezigheid op kan pakken: mooie dingen maken in de mancave ‘(F)ons schuurtje’. Dat is een stoer hok vol apparaten en machines waar menig timmerman jaloers op zou zijn.
“Vorig jaar had ik een nare aanval en vier weken geleden ook. Tja, daar is niets aan te doen. Maar fysiotherapie helpt mij om weer zo dicht mogelijk bij mijn oude niveau te komen. Beter wordt het niet meer op mijn leeftijd. Ik ben al bijna 89. Maar je moet het leven van de goede kant zien. Niet bij de pakken neerzitten en gewoon doorgaan. Zonder geluk vaart niemand wel.
Heel mijn leven ben ik creatief geweest. Schilderen, dingen maken, dat vind ik leuk. Door mijn COPD heb ik het soms zwaar, maar gelukkig kan ik altijd rekenen op de fysiotherapeuten van Mijzo. En ook het werken in de mancave ‘(F)ons schuurtje’ geeft me een hoop plezier.
Ik geniet gewoon van het leven. Dat heb ik altijd gedaan en dat probeer ik vol te houden. En het helpt natuurlijk als je leuke bezigheden hebt, zoals hier in de mancave ‘(F)ons schuurtje’. Fons was de initiefnemer voor deze werkplek, hij is inmiddels helaas overleden. Ik ben er eigenlijk heel toevallig ingerold. Een vrijwilliger wilde een miniatuur van de kerk in Waspik maken, maar hij liep vast. Ik heb hem toen geholpen en zo is het balletje gaan rollen. Ik heb meegeholpen met de miniatuurkerk en daarna volgden nog veel projecten.
Het probleem was alleen dat we geen ruimte hadden. Wij zaten hier in de gang te werken, maar dat was eigenlijk niet zo praktisch. Mieke, de activiteitencoördinator en ook mijn schoondochter, kwam toen met een plan. Zij heeft haar bureau op de gang gezet en wij hadden een plek voor onze klusprojecten. Inmiddels is deze ruimte eigenlijk alweer te klein.
We werken hier dagelijks met z’n drieën. We hebben allemaal de sleutel van de mancave, dus we kunnen komen en gaan wanneer we willen. Samen maken we van alles: vogelkooitjes, een miniatuur molen en schilderijen. Maar we hebben bijvoorbeeld ook de bar beneden gemaakt en nu staat er een draaiorgel om te restaureren. Samen komen we er meestal wel uit. Wat de een niet weet, dat weet de ander.
We hebben het hier gewoon fantastisch. We zijn hier als vrienden voor elkaar. We werken, maar we hebben altijd tijd voor een bakje koffie of een praatje. En met het geld dat we hier verdienen willen we naar de Bahama’s.
Een van de dames die in de keuken werkt, helpt ons aan materialen. Haar man werkt in een trappenfabriek en wij mogen het restmateriaal gebruiken. Daar zijn we heel blij mee. De spullen die we maken, verkopen we in de hal. Soms vragen mensen ons ook om iets specifieks te maken. Met het geld dat we met de mancave ‘(F)ons schuurtje’ verdienen gaan we naar de Bahama’s. Dat zeggen we altijd gekscherend.
Nee, we hebben het hier gewoon fantastisch. We zijn hier als vrienden voor elkaar. We werken, maar we hebben altijd tijd voor een bakje koffie of een praatje. Werken in de mancave geeft mij voldoening. Ik ben altijd heel creatief geweest en dat kan ik nu nog steeds zijn. Er wordt hier wat van je gevraagd. Een paar jaar geleden heb ik een TIA gehad en ik heb nu veel moeite om de kleuren te combineren. Schilderen gaat me niet meer zo goed af, maar deze mancave, dat is een fantastisch mooi alternatief. Daarom, als je me kwijt ben, dan ben ik hier.”
