Harry danst en biljart nog altijd op zijn eigen wijze
Harry van Hooijdonk is altijd een man geweest met veel hobby’s. En dat is zeker niet veranderd sinds hij in Waalwijk op locatie Koetshuis woont, op een afdeling voor mensen met dementie. Zo gaan nog regelmatig de voetjes van de vloer voor een dans met zijn vriendin Gerda, of zijn geliefde bonusdochter Wendy. Ook biljart hij graag en heeft hij zelfs de biljarttafel helemaal opgeknapt. Dankzij zijn hobby’s verveelt Harry zich geen moment.
“Ik dans al zo’n 50 jaar, al vanaf dat ik 14 jaar ben. En ik was meteen verkocht. Ik haalde brons, zilver en toen ik bij zilver-ster was vroeg de leraar of ik mee wilde doen met kampioenschappen. Ik moest dan wel eerst nog goud en goud-ster halen. We spraken af dat hij niet op mij zou mopperen, daar houd ik namelijk niet van. Ik, aan de andere kant, zou precies doen wat hij zei. En zo hebben we heel Nederland doorgereisd. Kleding, schoeisel, alles werd voor ons geregeld. Drie keer ben ik kampioen geworden en het vierde jaar was ik tweede.
Zo’n acht jaar geleden heb ik mijn vriendin Gerda op dansles leren kennen. Haar vriendschap met mij heeft Gerda wel een paar blauwe plekken gekost, hoor. De andere dames waren jaloers en bang dat ze door Gerda niet meer met mij konden dansen. Daarom gaven ze haar soms expres een por. We dansen nog altijd zo’n twee, drie keer in de week. We gaan eigenlijk naar alle dansavonden in de omgeving. Laatst hebben we hier bij Mijzo ook een show gegeven om de nieuwe clustermanager te verwelkomen.
Ik woon hier nog niet zo lang, maar de overgang naar Mijzo was zo goed voorbereid dat ik geen moment heb moeten wennen. Ik kan alles doen wat ik belangrijk vind.
In de tijd dat ik begon met dansen, biljartte ik thuis ook regelmatig. Er is toen wel eens tegen me gezegd dat ik aanleg had, maar mijn focus lag bij het dansen. Acht jaar geleden kwam daar verandering in. Toen ik ging samenwonen met Gerda, verhuisde ik vanuit Halsteren naar Waalwijk. Ik werd hier lid van een biljartvereniging en vrij snel daarna werd ik kampioen. Ja, ik wil gewoon altijd de beste zijn. Dat is gewoon zo.”
Gerda:
“Voordat Harry hier kwam wonen, hebben we verschillende gesprekken gehad. Hij heeft helaas op jonge leeftijd dementie gekregen. Dat vraagt toch weer om een iets andere zorg dan bij reguliere dementie. Vanuit Mijzo is echt gekeken naar wat Harry nog kan en wat hij nodig heeft om zich hier thuis te kunnen voelen. Zo heeft Harry z’n hometrainer mee kunnen nemen en die staat nu in de huiskamer. Ook weet hij de code van de lift, zodat hij zich vrij kan bewegen over de eerste en tweede verdieping. Maar het meest bijzondere is toch wel de biljarttafel die hier in de gang staat.”
Gelukkig kan ik mijn hobby’s gewoon blijven uitoefenen nu ik hier bij Mijzo woon. Ik heb zelfs de biljarttafel helemaal kunnen opknappen!
Harry:
“Ja, die heb ik helemaal mogen opknappen. Hij zag er niet meer uit. Het laken was zo oud dat je het met twee vingers uit elkaar kon trekken. De verwarming deed het ook niet meer. Hij was ijs- en ijskoud. Dan kun je toch niet spelen? Het belangrijkste moet ik nog doen, dat is het licht. Zonder goed zicht kun je niet biljarten. Ik ga regelmatig met een van de medebewoners biljarten. Soms komen er ook mensen van de biljartvereniging hiernaartoe en spelen we een partijtje. Dat is altijd gezellig.
En ten slotte breng ik nog graag tijd door met Wendy, de dochter van Gerda. Ik ben helemaal gek op haar. Afgelopen Valentijnsdag kreeg ik een kaart met de vraag of ze me ‘papa’ mocht noemen. Natuurlijk mag ze dat. Ik ben gewoon zo blij met dat kind. Woensdag is het ‘Wendydag’. Dan komt ze bij me langs en spelen we een spelletje Mens-erger-je-niet of Rummikub. Of we gaan samen lekker lunchen en koffiedrinken. Weet je dat ik Wendy ook heb leren dansen? Dat is fantastisch.”
Gerda:
“Ja, en zo blijven we met z’n drieën gewoon zoeken naar de dingen die we nog wél kunnen doen.”
