Wieske gooide het roer om en ontdekte op eigen wijze haar passie als vrijwilliger
Toen in 2018 borstkanker werd geconstateerd bij Wieske Kuijlen, stortte haar wereld in. Naast alle ingrijpende behandelingen die ze moest doorstaan, had ze ook een wond die dagelijks verzorgd moest worden. Gelukkig heeft ze goede begeleiding gekregen vanuit het Expertisecentrum Wondzorg (ECW). Wieske genas niet alleen, zij kreeg de kracht om het roer volledig om te gooien en haar passie te volgen.
“Ik had wel het vermoeden dat er iets niet goed was. Ik had een borstontsteking die maar niet weg wilde gaan. En toch, als je dan de diagnose krijgt, slaat dat in als een bom. Je belandt in een medische achtbaan en voor mijn gevoel stond ik meteen met 3-0 achter. Ik kreeg chemotherapie, maar moest ook verzorging krijgen voor de wond aan de borst. Ik weet nog dat ik toen twee telefoonnummers kreeg van organisaties waar ik wondzorg zou kunnen krijgen. Bij Mijzo kreeg ik een man aan de telefoon. Dat vond ik in het begin een beetje raar. Al snel zou blijken dat ik geen betere keuze had kunnen maken. We hadden meteen een klik.
Toen ik de diagnose borstkanker kreeg, sloeg dat natuurlijk in als een bom. Ik heb allerlei ingrijpende behandelingen moeten doorstaan, maar ik ben er sterker uitgekomen! Ik heb enorm veel ondersteuning van het ECW gekregen.
Uiteindelijk heb ik zeven maanden zorg nodig gehad. Het grootste deel daarvan heeft Jacques voor zijn rekening genomen, maar ik kon met het hele team goed overweg. Er was altijd ruimte voor een luisterend oor. En wie er ook kwam om mijn wond te verzorgen, ik voelde altijd dat het werk met liefde werd gedaan. Ik kan wel zeggen dat de ondersteuning vanuit het ECW me echt door die periode heen heeft getrokken. Ik was voor hen niet een afspraak in een agenda, ik was een persoon. Niet alleen mijn wond werd verzorgd, ook ik als mens kreeg verzorging.
Jacques gaf me advies over voeding, over hoe ik om moest gaan met de pijn, over alles wat op dat moment belangrijk was. Ik weet nog dat ik op een gegeven moment mijn haar begon te verliezen en moeite had om me zo kaal in het openbaar te vertonen. Ik hoor het Jacques nog zeggen: “Doe je oorbellen in, stift je lippen, recht je rug en ga naar buiten.” Zijn adviezen volgde ik blind op. Jacques was echt mijn houvast in een tijd dat bij mij alles wankelde.
De ondersteuning vanuit het ECW heeft me echt door die moeilijke periode heen getrokken. Ik was voor hen niet een afspraak in een agenda, ik was een persoon. Niet alleen mijn wond werd verzorgd, ook ik als mens kreeg verzorging.
In die tijd heb ik ook geleerd om te kijken naar de mogelijkheden die er wel zijn. Ik kon toen echt heel weinig, maar Jacques spoorde me aan om dichtbij te zoeken naar mogelijkheden om mijn conditie te verbeteren. En zo werd de trap mijn beste vriend. Dagelijks liep ik tig keer de trap op en af en langzaamaan kon ik zo mijn conditie verbeteren.
Het lijken misschien kleine dingen, maar die hebben voor mij juist het verschil gemaakt. Door dat beetje extra kan ik nu heel veel teruggeven. In de tijd dat ik ziek was, heeft een kennis me een keer meegenomen naar woon-werkgemeenschap Emmaus. Zodra ik hier binnenkwam, voelde ik me thuis. Emmaus is een enorm groot complex met verschillende tweedehands winkels. Dagelijks komen mensen uit de omgeving hier spullen afgeven die netjes worden gesorteerd en in de winkels verkocht. We verkopen van alles: van kleding en accessoires tot boeken en van speelgoed tot huisraad en servies. Op het terrein wonen 18 mensen in een woongroep en zij runnen de winkels, ondersteund door tientallen vrijwilligers.
Ze zeggen wel eens dat je iets ergs moet meemaken om te beseffen wat echt belangrijk is. Ik ben genezen en heb een tweede kans gekregen. Dit voelt echt als mijn tijd om iets terug te doen. En daar ben ik heel blij mee. Ik ben weer mens.
Toen ik eenmaal genezen was, heb ik het roer helemaal omgegooid. Ik had een baan in het bedrijfsleven en werkte 40 tot 60 uur per week, maar was eigenlijk nooit gelukkig. Die baan heb ik opgezegd en ik ben vrijwilliger geworden bij Emmaus. Vijf dagen per week ben ik hier te vinden en daarnaast werk ik nog een dag voor de voedselbank. Mijn leven is 180 graden gedraaid, maar ik zit weer lekker in mijn vel, ik straal weer. Ze zeggen wel eens dat je iets ergs moet meemaken om te beseffen wat echt belangrijk is. Ik ben genezen en heb een tweede kans gekregen. Dit voelt echt als mijn tijd om iets terug te doen. En daar ben ik heel blij mee. Ik ben weer mens.”
Sinds 1 februari 2024 is het Expertisecentrum Wondzorg onderdeel van Wondexpertisecentrum (WEC) West- en Midden-Brabant.
