In Slotjesveste heb ik mijn zelfvertrouwen teruggekregen
In eerste instantie dacht Ditta Koopman dat ze verkeerd had gelegen in haar slaap. Haar arm voelde verdoofd aan en ze kon hem niet goed bewegen. Al gauw bleek er meer aan de hand te zijn, want in het ziekenhuis werd een herseninfarct geconstateerd. Na het ziekenhuis ging ze naar Slotjesveste, waar ze startte met geriatrische revalidatie. Inmiddels is ze weer nagenoeg de oude en nog altijd kijkt ze dankbaar terug op haar verblijf bij Mijzo.
“Op tv heb ik vaak die spotjes gezien over hoe je een beroerte kunt herkennen. En toch had ik het zelf niet door. Ik dacht echt dat ik verkeerd geslapen had en dat het rare gevoel in mijn arm wel over zou gaan. Gelukkig dachten de vrienden, bij wie we op bezoek waren, daar anders over. Voor ik het in de gaten had lag ik in een ambulance en werd ik met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Daar zat ik dan, aan de andere kant van Nederland, want het gebeurde tijdens mijn vakantie.
Na zes dagen kon ik naar een revalidatiecentrum gebracht worden. Dat werd Slotjesveste in Oosterhout. Voor mij was het de eerste keer dat ik een revalidatiecentrum binnenging. Ik kreeg een intakegesprek met het hele behandelteam. Het was wel fijn dat alle behandelaren bij de multidisciplinaire intake aanwezig waren. Zo hoefde ik mijn verhaal maar een keer te doen en kon ik ook meteen al mijn vragen stellen.
In eerste instantie vond ik dat best lastig. Ik moest bijvoorbeeld zelf van mijn appartement naar de fysiotherapie lopen. Ik had het gevoel dat ik dat helemaal niet kon, maar ze bleven me aansporen.
De behandelingen begonnen op maandagochtend en ik had meteen een vol programma. Tijdens het ontbijt werd ik geobserveerd om te zien hoe het slikken ging. Naast fysiotherapie en ergotherapie had ik logopedie, omdat mijn spraak een beetje was aangetast. Ook ging ik naar een arm-handgroep waar ik samen met anderen werkte aan de controle in mijn arm en hand. Tijdens de therapieën heb ik allerlei huis-tuin-en-keuken dingen geoefend. Dat is natuurlijk belangrijk als je zelfstandig woont: koffie zetten, een appel schillen, theedoeken opvouwen, ik heb het daar allemaal opnieuw geleerd.
Ik kreeg op allerlei vlakken ondersteuning en behandelingen, maar het belangrijkste voor mij was het vertrouwen dat ik bij Mijzo terugkreeg. Vanaf het eerste moment werd ik aangespoord om weer zelfstandig, zonder rollator te gaan lopen. In eerste instantie vond ik dat best lastig. Ik moest bijvoorbeeld zelf van mijn appartement naar de fysiotherapie lopen. Ik had het gevoel dat ik dat helemaal niet kon, maar ze bleven me aansporen: “Je kunt het, probeer het.” Dankzij zulke duwtjes in de rug werd mijn onzekerheid weggenomen. Voor mij was dat belangrijk, want het is niet fijn om te leven in angst.
Het was ook fijn dat mijn man elke dag even op bezoek kwam. Als mantelzorger was hij een grote steun voor mij. En vanuit Mijzo werd er regelmatig contact met hem gezocht. Hij werd op de hoogte gehouden van mijn vorderingen.
Ik ben echt blij dat ik in bij Mijzo terecht ben gekomen. Ik ben daar drie weken lang goed opgevangen en heb met vertrouwen aan mijn herstel kunnen werken. Het appartement en de omgeving waren ook mooi, dat was plezierig. Tijdens het revalideren had ik leuke contacten met andere revalidanten, in de groepssessies, maar ook daarbuiten. Het was ook fijn dat mijn man elke dag even op bezoek kwam. Als mantelzorger was hij een grote steun voor mij. En vanuit Mijzo werd er regelmatig contact met hem gezocht. Hij werd op de hoogte gehouden van mijn vorderingen. Ik hoop natuurlijk niet dat het nodig zal zijn, maar als ik nog een keer moet revalideren, dan kies ik voor Mijzo!
Om fit en krachtig te blijven heb ik nu nog altijd fysiotherapie, verder gaat het eigenlijk heel goed met me. Ik kan weer zelfstandig mijn leven leiden. Af en toe merk ik wel dat het me een beetje te veel wordt. Ik kan niet meer hollen en draven alsof ik 18 ben. Dankzij de revalidatie weet ik wat ik in zo’n situatie moet doen. Dan pas ik de PRET-methode toe zoals ik dat tijdens mijn verblijf in Slotjesveste geleerd heb. PRET staat voor Pauze nemen, Rustige omgeving, Een ding tegelijk en eigen Tempo. “Als ik die richtlijnen in acht blijf nemen, dan gaat het goed, en ben ik een tevreden mens.”
