In het atelier maakt Ad de mooiste dingen, op zijn eigen wijze
Op afdeling Kamillehof in Dongepark biedt Mijzo zorg aan mensen met het syndroom van Korsakov. Voor deze bewoners is het prettig om een vast ritme te hebben. Ad Oomen is graag met zijn handen bezig en gaat daarom vier middagen per week naar het atelier van Dongepark. Samen met zijn medebewoners maakt hij daar de mooiste dingen van afval.
“Ik ben altijd uitvoerend bezig geweest. Dus ik ben heel erg blij dat dit soort activiteiten hier mogelijk zijn. Vier middagen per week is het atelier gereserveerd voor Kamillehof. En soms kunnen we ook op zaterdag terecht. Iedereen doet hier z’n eigen ding. Het is maar net waar je zin in hebt, of waar je goed in bent. Sommige mensen schilderen, mozaïeken of houtbranden, maar er is bijvoorbeeld ook iemand die oude meubels herstelt.
Dit atelier is voor een buitenstaander misschien niet zo bijzonder, maar voor ons is het heel waardevol. Ik ben dankbaar dat ik hier kan werken.
De mensen die hier zitten hebben een heel arbeidsverleden achter de rug. Het valt niet mee om dan, net als ik, van de ene op de andere dag thuis te komen zitten. Ik vind het dus verschrikkelijk goed dat we hier de kans krijgen en ondersteund worden om bezig te zijn. Anders val je toch in het niet? Ik vind het leuk om met afval te werken. Voor mij is het helemaal geen afval. Met een beetje creativiteit kun je er veel mee doen. De bakjes van de pudding bijvoorbeeld, die gebruiken we om de mozaïeksteentjes te sorteren. Weggooien kan altijd nog.
Ik heb lange tijd bij Martens in de kunststofindustrie gewerkt. Ik werk dus vaak met kunststof. Nu ben ik plantenbakken aan het maken van oude kunststofbuizen met het logo van Mijzo erop in mozaïek. Sommige spullen die we maken, verkopen we in de hal van Dongepark. Met het geld dat we daarmee verdienen, doen we weer leuke dingen. Laatst hebben we bijvoorbeeld lekker Chinees eten laten komen. En we willen ook nog een keer naar de bios voor de nieuwste film van James Bond.
Werken in het atelier past bij mij. Ik vind het fijn dat ik bij Mijzo de kans krijg om bezig te zijn met iets wat ik graag doe. Anders is het zo maar saai.
Het atelier wordt gerund door de activiteitenbegeleiders. Zij ondersteunen ons en dragen soms ideeën aan als we vastlopen. Meestal bedenken we zelf wat, maar het komt ook wel eens voor dat familieleden ons vragen om iets specifieks te maken. Als we eenmaal een plan hebben, gaan we op zoek naar de materialen die we nodig hebben. We hebben hier niet heel veel opslagruimte, dus we moeten creatief zijn. Gelukkig krijgen we vaak hulp van bedrijven. Ik heb bijvoorbeeld nog altijd een warm contact met mijn oud-werkgever. Regelmatig krijgen we kunststofbuizen of andere materialen waar we dan weer iets van maken. Een oude pallet is voor een ander misschien afval, maar voor ons is het mooi materiaal.
Als ik hier ben, voelt het alsof ik met collega’s onder elkaar ben. Misschien zelfs wel meer dan dat, want wij delen niet alleen ons werk. Wij delen ook ons lot. Voor de een is dat zwaarder dan voor de ander, maar we helpen elkaar. Dat gaat eigenlijk vanzelf. Heb je moeite met zagen? Dan krijg je hulp. En als je niet weet wat je kunt maken, overleggen we samen. Je bent er gewoon als een ander je nodig heeft, net als collega’s dus. Ja, ik ben heel dankbaar dat ik nog kan doen wat ik graag doe. Dat is alleen maar heel prettig.”
