Maar liefst 33 jaar had haar naam gesierd op de loonlijst van Albert Heijn. Ze had in die tijd in verschillende filialen in de regio gewerkt en had talloze collega’s opgeleid en getraind. Voor de klanten was zij het vertrouwde gezicht dat altijd klaarstond voor een praatje. Voor haar collega’s was zij een steun en toeverlaat. Niet voor niets werd Miranda Knaapen vaak bestempeld als het ‘moedertje van de Albert Heijn’. En toch besloot dit boegbeeld van de supermarktketen om afgelopen mei het roer radicaal om te gooien en een lang gekoesterde droom uit te laten komen.
“Toen ik op de middelbare school zat, wilde ik de zorg in. Ik had altijd de droom om in het ziekenhuis te werken. Als kind zorgde ik al graag. Ik weet nog dat ik wel eens bij mijn oma ging logeren om voor haar te zorgen wanneer mijn tante, die dat normaal gesproken deed, met vakantie was. Ik vond dat heerlijk om te doen. Maar de regels waren in die tijd zo dat je minimaal 17 jaar en zeven maanden moest zijn om de opleiding te kunnen volgen. En helaas had ik na de mavo die leeftijd nog niet bereikt. Ik besloot daarom een tussenopleiding te gaan doen bij Intas. Dat was een eenjarige opleiding waarin je al een beetje wegwijs werd gemaakt met het werken in de zorg. Althans, dat verwachtte ik.
Helaas bleek de realiteit toch anders te zijn. Ik had gehoopt veel nieuwe dingen te leren, maar in plaats daarvan kreeg ik weer rekenen, huishoudkunde en talen. Dat had ik niet verwacht. Enigszins gedesillusioneerd heb ik toen gesolliciteerd bij de Albert Heijn. Ik had even tijd nodig om me te bezinnen op wat mijn volgende stap zou zijn. En van het een kwam het ander. Na een jaar achter de kassa, breidde mijn takenpakket zich langzaam uit. Ik kreeg er leidinggevende taken bij. Ook leidde ik jonge mensen op die vaak nog heel bleu waren en maakte ze wegwijs in de organisatie. Ik genoot van de contacten met de mensen die ik in de winkel tegenkwam. Ik had het zo naar mijn zin dat mijn plan om een opleiding in de zorg te gaan volgen, steeds verder naar de achtergrond verdween. Voor mij was mijn werk eigenlijk ook een soort ‘zorgen’. Omgaan met mensen was en is nog steeds mijn ding, of dat nu in een winkel is of in een locatie voor ouderenzorg.
Zo waren er 33 jaar voorbij gevlogen toen ik ineens, bij toeval, in het Dongens krantje een vacature van Switchz tegenkwam. Een mogelijkheid om alsnog in de zorg te gaan werken, zou dat iets voor mij zijn? In een heldhaftige bui meldde ik me aan voor de informatiebijeenkomst, maar niet lang daarna kwam de twijfel weer naar boven. Zou de opleiding wel geschikt zijn voor iemand zoals ik? Ik besloot in ieder geval naar de bijeenkomst te gaan, want dat kon natuurlijk sowieso geen kwaad.
“Ik vond de overstap naar de zorg spannend, maar ik ben blij dat ik mijn hart heb gevolgd. Dit is wat ik altijd al wilde!”
Op de informatiebijeenkomst werd heel duidelijk uitgelegd wat Switchz inhield, welke zorginstellingen meededen en waar je qua studiebelasting op moest rekenen. Ik was verkocht. Ik vond het leuk en dit was wat ik wilde, maar ik zag wel een beetje op tegen het idee dat ik weer terug naar de schoolbanken zou gaan. Ik had in 33 jaar niet meer echt gestudeerd. Ik had wel cursussen gedaan, maar dat is toch anders dan een hele opleiding. Gelukkig won mijn enthousiasme het van mijn angst: als ik nu de stap niet zou maken, zou ik nooit meer in de zorg werken. En dus trok ik de stoute schoenen aan en stelde ik met de hulp van mijn man een cv en een motivatiebrief op.
Na het sollicitatiegesprek ben ik mee gaan lopen bij een organisatie om alvast een idee te krijgen van het werk dat me te wachten stond. Het was een fantastische dag. Ik mocht al meteen overal bij meehelpen. Toen ik vanuit de kant van de opleiding ook groen licht had gekregen, werd het tijd om bij Albert Heijn mijn baan op te zeggen.
Ik herinner me nog dat mijn leidinggevende van verbazing in zijn stoel viel. Dit had hij niet aan zien komen, maar gelukkig reageerde hij heel positief toen ik vertelde wat ik ging doen. “Je moet je hart volgen, en ik zie het je zo doen!” En daarin stond hij niet alleen. Iedereen tegen wie ik vertelde dat ik een opleiding in de zorg ging volgen, vond het een logische keuze. Dat gaf me vertrouwen.
Op dit moment zijn er drie instellingen voor ouderenzorg bij Switchz betrokken: Thebe, De Wever en Mijzo. Binnen deze organisaties word je in 1,5 jaar tijd opgeleid tot Verzorgende IG. Je loopt drie keer een stage van een half jaar. Ik ben in mei bij Oosterheem, een locatie van Mijzo, begonnen. In de praktijk betekent dat dat ik een contract heb van 32 uur per week. Gemiddeld genomen werk ik 24 uur per week en krijg ik 8 uur om te leren. Maar vaak red ik het niet binnen die tijd, hoor. De stof die je thuis moet bestuderen, al de verslagen… het is veel zelfstudie, maar ik vind het echt geen straf!
De eerste dag op de werkvloer was best vreemd. Ik was helemaal blanco en wist nog niets. Gelukkig kwam ik in het kantoor waar ik me moest melden twee bekenden tegen. Die herkenning was toen heel fijn. Vanaf die eerste dag werd ik aan een collega gekoppeld die me op de werkvloer begeleidde. Nou is de hele dag kijken niet echt aan mij besteed, laat mij maar iets doen. Het fijne was dat ik daar alle ruimte voor kreeg. Voor ik het wist, was ik mensen aan het helpen.
“Als ik aan het studeren ben, ben ik bij vlagen nog wel eens onzeker, maar als ik dan in de praktijk zie wat ik allemaal geleerd heb de afgelopen zes maanden… onbetaalbaar!”
Ik ben begonnen op een afdeling voor mensen met lichamelijke aandoeningen. Dat vond ik wel prettig. Deze cliënten kunnen meestal nog goed aangeven hoe ze verzorgd willen worden. Natuurlijk kon ik met mijn vragen altijd bij mijn collega’s terecht, maar ook de informatie die de cliënten me gaven was voor mij heel nuttig. Ze hebben me regelmatig uitleg gegeven, over hoe ik iemand kan ondersteunen bij de maaltijd bijvoorbeeld.
Inmiddels zit mijn eerste half jaar er bijna op. Na deze stage bij Mijzo ga ik naar een afdeling voor mensen met dementie bij De Wever. Ik merk dat ik in deze zes maanden echt een band heb opgebouwd met de cliënten en met mijn collega’s. Die moet ik dus gaan verbreken om ergens anders weer opnieuw te beginnen. Dat vind ik best spannend, maar tegelijkertijd weet ik dat ik ook op mijn nieuwe werkplek mijn draai wel weer zal vinden. Het werk heeft me al zo veel gebracht, zo veel vreugde en waardering. Je komt in dit werk heel dicht bij mensen, de setting is vaak heel intiem. Ik vind het mooi dat mensen zich zo openstellen en je toelaten. Dit had ik voor geen goud willen missen.
Dus heb je, net zoals ik had, de droom om ooit in de zorg te gaan werken? Laat je informeren over de mogelijkheden. Durf de stap te nemen en de switch te maken. Als ik aan het studeren ben, ben ik bij vlagen nog wel eens onzeker, maar als ik dan in de praktijk zie wat ik allemaal geleerd heb de afgelopen zes maanden… onbetaalbaar!”
